Hi, how are you doing?

Jaja ik begin al een echte Kiwi te worden! Iedereen of je elkaar nou kent of niet vraagt dit aan elkaar.

Mijn laatste dagen hier bij mijn gezin zijn begonnen, want woensdag smorgens vertrek ik met de bus naar Wellington, daar slaap ik dan een nachtje om de volgende dag de ferry naar Picton het zuider eiland te pakken, waar k tm 16 dec rond ga reizen via de stray travel bus.

Dan pak ik weer de ferry en bus naar Auckland om 18 dec het vliegtuig naar Fiji te pakken en vlieg de 30^e weer terug, de volgende dag 31 december vlieg ik naar Sydney. En dan is 19 januari vlieg ik naar mijn gastgezin!

Ik had gehoopt op een leuk laatste weekje, maar zoals de meeste wel weten is dinsdag mijn schouder uit de kom gegaan….

Ik zat op de grond en voelde al meteen dat er iets niet goed zat en het voelde dat mijn bot naar binnen stond gedraaid, dacht dus al aan schouder uit de kom. Gauw de auto in en naar ziekenhuis, helaas is het eerste stuk alleen maar hobbels en dat deed zoooooooon pijn, denk dat de mensen die ook keer schouder uit de kom hebben gehad precies de pijn nog kunnen herinneren, laat mij de volgende keer maar gewoon iets breken!

Na de hobbelweg was het nog kwartier naar de dokter daar kreeg ik morfine na lang wachten en werden we naar Hamilton naar het ziekenhuis gestuurd, want hier in Cambridge konden ze geen foto’s maken.

Bij het ziekenhuis moesten we eerst mijn gegevens invullen en wachten tot we foto’s konden maken, daarna werd ik naar een bed gebracht en zou ik morfine krijgen, kon er erg lang op wachten…. Uiteindelijk kreeg ik een infuus en normaal gesproken zou ik bij de gedachte al huilen, nu kon ik alleen maar juichen! Natuurlijk kon de dokter mijn ader niet vinden en zat lekker in mijn vlees te roeren en prikken opzoek naar een ader, maar kreeg hem niet gevonden, de volgende dokter had hem gelukkig in een keer! Met mijn grote angst voor prikken had ik hier totaal geen probleem mee! Al prikte ze me lek het kon mij niks uit maken als die vreselijke pijn maar weg ging.

Na tijd wachten en wachten had ik nog steeds pijn, meer morfine en meer wachten wachten… uiteindelijk nog steeds pijn dus kreeg lachgas en hun gingen aan mijn arm trekken, die pijn was niet te beschrijven en de dokters besefte dus ook wel dat dit niet ging werken. Dus toen spoten ze iets in en een uurtje later werd ik wakker met een gemaakte schouder!

Om 1 uur was mijn schouder uit de kom gegaan en om 7 uur zat alles eindelijk en konden we naar huis gaan.

Nu moet de minimaal een week met mitella lopen en slapen en dinsdag weer naar de dokter. Erg fijn dit zo op mijn laatste week en met mijn reis in het vooruitzicht.

Maar nu kijk ik een beetje tv de hele dag dus dat is ook wel prima opzich!

Nu zit ik te wachten op mijn pizza die zo komt, helaas zijn die hier wel stukken minder lekker, ipv tomatensaus gooien ze er een hele lading hele tomaten op maarja pizza blijft pizza en dus lekker!

Vorige week maandag waren we dagje naar het strand geweest, het is hier echt super lekker weer! Loop alleen nog maar in mijn hemt en korte broek. Aan het strand lekker wezen zonnen en in het toch best koude zeewater gezwommen, ook was er een hele hoge berg met uitzicht dus die ging ik bewandelen, onderweg naar de top kwam ik alleen maar mensen tegen met bergschoenen en flesjes water, uhmm tja ik kwam aan op mijn slippers en met mijn macnum… en het was zo warm en vermoeiend. Maarja nu ben ik er voor de volgende keer achter dat dit niet zo handig was.

Deze keer een kort verhaal met veel spelfouten, maar typ met links en dat is best vermoeiend.